Voor de Famme rubriek EHBO – Eerste Hulp bij Buitengewone Ontmoetingen – ga ik elke week op zoek naar mensen met een buitengewoon verhaal. Personen die anders ondernemen, anders leven of die bereid zijn om hun buitengewoon levensverhaal met jullie te delen. Kortom, mensen die #buitengewoonanders zijn. Deze week praten we met Ellen Schoeters.

Het is ondertussen al vijf jaar geleden dat Vlaamse Ellen het landelijke Keerbergen inruilde voor het geweldige LA. Ze liet alles achter om haar droom na te jagen. Ondertussen heeft de actrice haar eerste internationale rol op zak. Net zoals Matthias Schoenmakers (be)leeft ze haar American dream. 

Was het jouw kinderdroom om in Hollywood door te breken?
Oh nee hoor, als kind had ik nog nooit van Hollywood gehoord. Toen ik 10 was, vormde zich wel de wens om in de US te wonen.  Het geluk deed zich voor om met mijn papa’s verschillende keren naar de US te reizen en de wens om hier te wonen werd sterker.  Acteren was eerst een therapie om over innerlijke obstakels en verlegenheid te geraken en nadien is dat heel snel omgevormd in een passie om zo dicht mogelijk bij het leven van mijn personages te komen. 

Wat motiveerde jou om alles achter te laten in België en een nieuw leven te starten in Hollywood? 
Het was vooral een innerlijk kompas dat ons naar hier heeft gebracht. Alsof het een logische stap was. Het voelde als thuiskomen op een nieuwe plek.  Natuurlijk zijn de eerste twee jaar een beetje onwennig, en dan denk je er nog soms aan terug naar België te gaan, naar de vertrouwde omgeving.  Maar de enige reden is een soort van gehechtheid aan het vertrouwde.  En die gehechtheid houdt ons heel vaak tegen in het ontdekken van nieuwe dingen.  

Hoe moeilijk was het om jouw weg te vinden in Los Angeles?
In 2007 en 2008 deed de kans zich voor om hier te studeren in Lee Strasberg Film and Theatre Institute en deze ervaring heeft de weg geplaveid om nadien naar hier te verhuizen.  Op gebied van acteren is het zeker geen makkelijke weg, veel geduld en een peaceful mind zijn zo belangrijk in dit vak.  

Tegen welke obstakels liep je aan als buitenlandse actrice in de filmindustrie?
Het is vooral een innerlijke rollercoaster waar je instapt.  De eerste maanden waren heel erg bijzonder en avontuurlijk. Als je iets nieuws begint, zit je vol positieve energie en dat is heerlijk.  Hoe meer je dan te weten komt over de industrie hier, hoe meer de obstakels op je afkomen.  Eerst en vooral was ik geen lid van SAG/AFTRA, de acteervakbond en de meeste agenten/managers nemen geen acteurs aan die geen lid zijn.  En om lid te kunnen worden moet je in union projecten hebben gespeeld.  Een beetje een vicieuze cirkel omdat je niet wordt aangenomen als non-union in een union project.  Er is natuurlijk steeds een weg als je iets graag wil dus na twee jaar is het gelukt om lid te worden.  En het buitenlands accent als je er niet exotisch uitziet, is ook iets waar je best aan kan werken.   Maar de grootste obstakels zitten vooral vanbinnen, de beperkende gedachtes van onze mind kunnen ons zo ontzettend tegenhouden.  Ik merk dat ik me vaak terugtrek in mijn veilige comfort zone en dat is net wat ons tegenhoudt. Het is zo makkelijk om ons te verbergen achter onzekerheden en soms creëren we obstakels omdat we bang zijn voor dat wat we het liefst willen.  Die ontdekkingsreis in onze eigen mind en naar onze gedachtes is zo een bijzondere en openbarende weg. Maar erg confronterend tegelijkertijd.

Hoe verloopt het leven van een acteur in Hollywood?
Het leven van acteur hier is een weg van met open armen leren aanvaarden wat zich voordoet of niet voordoet, als je dat niet leert, kan het je in een neerwaartse spiraal brengen.  Heel veel vrienden hebben het echt moeilijk, kunnen amper overleven en hebben verschillende kleinere jobs om hun rent te kunnen betalen, en zeker niet omdat ze geen talent hebben want de stad is boordevol talent. De onzekerheid en het wachten op audities kan heel stresserend zijn.  Als je weet dat er per rol tussen de 1000 en 2000 acteurs worden voorgesteld en er worden er tussen de 10 en 20 uitgenodigd op auditie, is het al een win als je wordt uitgenodigd.  En zowiezo krijgen “name actors” de voorkeur.  Onlangs had ik een heel bijzondere auditie en een callback voor een rol die ik doodgraag had gespeeld, de mama van een jongen die ziek was, maar uiteindelijk is de rol naar een bekende actrice gegaan.  Dat is soms best moeilijk als je je zo verbonden hebt met een bepaalde rol.  Maar langs de andere kant is het een oefening in loslaten.  Het leven geeft ons steeds kansen om te leren loslaten want dat is wat we op het einde allemaal moeten doen.  Niets is permanent in deze wereld.  Als we dan tijdens ons leven de kans krijgen om dit te oefenen, is dat heel bijzonder.

Je hebt je eerste internationale hoofdrol te pakken. Hoe bereid je je op zoiets voor?
Veel voorbereidingstijd was er eigenlijk niet.  Iets langer dan een week vooraleer we begonnen filmen, wist ik dat ik die rol zou spelen en nog steeds was het niet 100 procent zeker omdat bepaalde acteurs nog niet hadden toegezegd.  Innerlijk was het een bijzondere confrontatie om mezelf open te stellen voor wat zou komen of misschien ook niet zou komen. De dagen met Steve Guttenberg en Jim Hanks waren een heel bijzondere leerschool om mijn gedachtes “ik ben niet goed genoeg” leren opzij te schuiven en gewoon met veel plezier te springen.  

Zou je dezelfde carrière hebben kunnen verwezenlijken als je in België was gebleven?
In Belgie had ik persoonlijk niet kunnen leren wat ik hier in de US en in Nederland heb geleerd.  Lee Strasberg, Meisner, Stella Adler, heel bijzonder om je verbeelding en inlevingsvermogen te trainen.  En twee jaar geleden verdiepte die innerlijke reis zich dankzij Buddha’s leer en meditaties over de mind.  Deze reis is een van de diepste en meest helende studies waar ik zo dankbaar voor ben, dat ze zo dichtbij worden onderwezen.  

Heb je ergens spijt van ( verhuis van België naar Amerika, aanbiedingen die je heb laten schieten, … ) ? 
De enige spijt die ik heb, is als ik mensen gekwetst zou hebben, zonder dat dit de intentie was maar waarschijnlijk is dit wel gebeurd.  We zijn soms zo gehecht aan het vervullen van bepaalde innerlijke wensen of verlangens dat we niet altijd rekening houden met anderen. Maar zeker geen spijt van de verhuis of van aanbiedingen waar ik niet ben op ingegaan.  Meestal weet je diep vanbinnen wel wat goed zit en wat niet.

Wat is het moeilijkste aan een ander leven starten in het buitenland, ver weg van vrienden en familie? 
Ik denk als je een partner hebt, is het een heel stuk makkelijker dan als je de stap alleen zet.  En waarschijnlijk zal dit voor iedereen anders zijn.  De band met mijn familie blijft heel bijzonder en we genieten er telkens van als we elkaar even kunnen zien, die periodes zijn veel intenser en ontzettend waardevol.   

Waar droom je luidop als actrice nog van?
Independent films met inspirerende verhalen – inspire people to feel more compassion for each other, appreciate one another more deeply through portraying the struggles people are going through.  Als de kans zich voordoet om in een film te spelen die op Sundance terecht komt, zal ik mezelf wel een schouderklopje geven 😉 

Exclusief op Famme: Ellen geeft haar gouden tip mee om door te breken in Hollywood.

Ellen maakt graag nog even tijd voor enkele dillema’s:

Wat kies je: Wisselen van leven met je dubbelgangster of wisselen van geslacht? 
Wisselen van geslacht 😉

Weten hoe de wereld vergaat of weten wanneer de wereld vergaat? 
Wanneer de wereld vergaat, dan weten we dat het hoog tijd is voor innerlijke verandering die ertoe leidt om meer bewust te leven en andere wezens en moeder aarde met respect en liefde te behandelen.