
EHBO: Ellen doorbrak het taboe rond postnatale depressie
Voor de Famme rubriek EHBO – Eerste Hulp bij Buitengewone Ontmoetingen – ga ik elke week op zoek naar mensen met een buitengewoon verhaal. Personen die anders ondernemen, anders leven of die bereid zijn om hun buitengewoon levensverhaal met jullie te delen. Kortom, mensen die #buitengewoonanders zijn. Deze week praten we met Ellen van den Bouwhuysen, fotograaf en mede-auteur van het boek ‘The Gentle Mom’
Na de geboorte van haar eerste kindje belandde fotografe Ellen in een postnatale depressie. Ze kwam erachter dat daar nog steeds een torenhoog taboe op rust. Samen met vriendin Kirsten besloot ze daar een boek over te schrijven: The Gentle Mom.
Jullie boek ‘The Gentle Mom’ was (en is nog steeds) destijds baanbrekend. Kun je kort uitleggen hoe het boek tot stand is gekomen?
“Kirsten en ik hebben elk op onze eigen manier een dip doorgemaakt toen we voor de eerste keer mama werden. We vonden elkaar daarin en schrokken oprecht dat er toen nog een torenhoog taboe was rond postnatale depressie en mama’s die niet allemaal op die roze wolk zaten. Toen wij op een eerlijke, maar positieve manier met ons verhaal naar buiten kwamen, bleek de herkenbaarheid bij veel jonge ouders groot. Enkele jaren geleden was er weinig of niets te vinden over het prille ouderschap en hoe een kind krijgen je wereld op z’n kop kan zetten. Er zat nooit een plan achter the Gentle Mom, dat is heel organisch gegroeid. Toen de vraag kwam of we een boek wilden maken over onze ervaringen, hebben we niet getwijfeld. Een fantastische ervaring die best een grote impact heeft gehad. Lezingen en mooie ontmoetingen volgden. Een mooi verhaal dat altijd een deel van ons zal zijn.”
Als je even voelt dat je energie ver te zoeken is, wat doe je dan om jezelf weer op te laden?
“Ik ga nu op mijn rem gaan staan wanneer ik té moe word. Enkele avonden op rij vroeg in bed kruipen, een eindje gaan lopen ipv aan die strijk te beginnen en soms ook een sociale activiteit verschuiven of afzeggen. Eén keer per maand lassen we een pyjama-dag in. Dan blijven we thuis en laten de dag voorbij kruipen. Luieren, spelletjes spelen, als de zon schijnt gaan we in de tuin niksen, heerlijk. Seppe, mijn oudste zoontje, vraagt soms wanneer het weer eens pyjama-dag is, dus ik hoop dat de boodschap goed overkomt dat de boog niet altijd gespannen hoeft te staan.”
Wie of wat is voor jou de grootste inspiratiebron als fotografe?
“Uiteraard zijn er grote namen, fotografen, schrijvers, muzikanten waar ik graag naar kijk, die ik graag lees en naar luister. Maar ik kan echt geïnspireerd worden door ontmoetingen, fijne gesprekken, mensen die hun dromen najagen of simpelweg gelukkig zijn met de kleine dingen des levens. Reizen is zeker een heel belangrijke inspiratiebron in mijn leven. Dankzij mijn job heb ik al een mooi stuk van de wereld gezien (en er zijn nog zoveel plekken waar ik naartoe wil reizen). Door steden kuieren en rondkijken, helemaal stil worden in een weids natuurlandschap. Tijdens een lange autorit met goede muziek komen er vaak ideeën opborrelen die ik dan meteen noteer wanneer ik op mijn bestemming aankom. Mijn creatiefste momenten heb ik wanneer ik rustig ben en niet te veel aan m’n hoofd heb.”
Wat is de grootste misvatting die mensen hebben over een postnatale depressie?
“Dat het iets is dat snel weer passeert en waar je vooral niet te veel aandacht aan moet schenken, gewoon doordoen dus. Niets is minder waar. Het vraagt tijd, soms heel veel tijd en aanvaarding.”
Hoe heeft jullie boek bij kunnen dragen om het taboe rond postnatale depressie wat op te heffen, denk je?
“Ik hoop dat we, door onze ervaringen zonder filter te delen, herkenbaarheid hebben kunnen bieden. Het leven (als ouder) is niet alle dagen een feestje en dat is helemaal oké. Je bent geen slechte mama en papa door eerlijk te uiten dat het soms serieus moeilijk is, hoewel we allemaal onze kinderen zo graag zien. Dat is niet gelijk aan klagen en zagen, maar werkt net positief. Die lat mag best wat lager en mild zijn voor jezelf en elkaar is een teken van schoonheid en sterkte.”
Wat zou je moeders die in dezelfde situatie hebben gezeten als jij mee willen geven?
“Praat met mensen rond je en vraag (professionele) hulp. Aanvaard de situatie en zorg voor jezelf. Je bent goed genoeg en wat voor jou werkt is het best. Niet alles wat kan, moet.”
Hoe combineer je het freelance werken met de zorg voor 2 kinderen?
“Dat lukt de ene dag beter dan de andere. Zowel mijn man als ik hebben een onregelmatige job en kinderen vragen nu eenmaal regelmaat. Dus het is constant puzzelen en zo goed mogelijk plannen waar kan. Hoewel ik onregelmatige uren werk, in binnen– en buitenland, probeer ik toch zoveel mogelijk tijd met mijn twee jongens door te brengen. Dat heeft als consequentie dat ik ’s avonds verder werk wanneer ze in bed liggen of in het weekend al eens vroeg achter mijn computer kruip om die deadline te halen. Gelukkig doe ik mijn job ontzettend graag, dat scheelt. “
EXTRA EXTRA: Benieuwd wat de meest bijzondere foto is die Ellen ooit heeft geschoten? Je leest het op Famme.be.
Tot slot maakte Lies nog even tijd voor enkele dilemma’s:
Verstoppertje spelen in de Ikea of bingo spelen in een bejaardentehuis?
Verstoppertje spelen in Ikea, daar zijn Seppe en ik ondertussen heel goed in geworden 🙂
Een gênant bedverhaal vertellen op de radio of je broek scheuren op tv?
Dan toch een gênant bedverhaal delen op de radio, daarvan ben ik zeker dat ik niet de enige zou zijn 🙂
- Posted by Mariska Blommaert
- On 2019-06-13
- 0 Comment
0 Comments