Voor de Famme rubriek EHBO – Eerste Hulp bij Buitengewone Ontmoetingen – ga ik elke week op zoek naar mensen met een buitengewoon verhaal. Personen die anders ondernemen, anders leven of die bereid zijn om hun buitengewoon levensverhaal met jullie te delen. Kortom, mensen die #buitengewoonanders zijn. Deze week praten we met Nuria Gilizintinova.

Het is ondertussen al bijna vier jaar geleden dat Nuria uiterst zenuwachtig het stadhuis van Kortrijk binnenstapte om haar prins op het witte paard te ontmoeten. Hoewel het niet meteen liefde op het eerste gezicht was, is het koppel uit de allereerste “Blind getrouwd”- reeks ondertussen al vele jaren gelukkig getrouwd, mama en papa geworden van een flinke zoon en is er zelfs nog een liefdesbaby op komst. Een liefdesverhaal vol romantiek.

Waarom heb je je ingeschreven voor Blind Getrouwd?
“Mijn deelname was gewoon het gevolg van mijn grote drang naar een nieuw avontuur. Ik was klaar voor het hele huisje, boompje, tuintje verhaal. Het is altijd mijn droom geweest om een toffe man te hebben, een kind,.. het picture perfect beeld. Ik had de Amerikaanse editie ook al gezien en ik was wel onder de indruk van het concept. Ik had dan ook niet veel overtuiging nodig om mij in te schrijven voor ‘Blind Getrouwd’. Beter zelfs, ik was ontzettend blij dat ik geselecteerd was.”

Hoe stond jouw omgeving ten opzichte van jouw deelname?
“Mijn mama was vooral kritisch in het begin. Zij maakte mij wel meteen duidelijk dat ik bewust moest zijn van de gevolgen. Heel Vlaanderen die zou meekijken en (be)oordelen. Maar ik ben altijd heel nuchter gebleven door haar het vergelijk te geven van ‘Boer zoekt vrouw.’ Ik wist ook dat in het begin daar veel heisa zou rond ontstaan maar uiteindelijk is iedereen daar wel positief over en gaat het leven nadien gewoon lekker verder. Ik was echt niet bang om met mijn ‘smoel’ om op tv te komen. Maar mijn omgeving was wel wantrouwig omdat het de eerste editie was en ze vreesde dat ik terecht zou komen op een soort van ‘Temptation Island’ ( lacht ).”

Heel Vlaanderen leefde mee met Stijn na jouw eerste kritische reactie in het stadhuis. Wat ging er door jou heen?
“Ik wou gaan lopen! (lacht) En dat heb ik ook letterlijk gezegd. Nu, in onze eigen verdediging, we stonden er allebei super nerveus. Op dat moment is niemand aantrekkelijk. Stijn vond mij niet aantrekkelijk, ik vond Stijn niet aantrekkelijk. We stonden dan ook nog eens voor een schepen die we beiden kennen die ons vertelde dat hij ons zag slagen als koppel. Op dat moment geloof je dat gewoon niet want je ziet het niet. Je bent nog altijd opgegroeid met de gedachte van ‘hij moet de prins op het witte paard zijn’ maar bij mij was dat geheel omgekeerd. Stijn leek mij niet de man van mijn leven. Maar weet ook dat je niet mag onderschatten wat er door jouw lijf giert als je voor de deur staat en met een onbekende gaat trouwen. Je stapt letterlijk in een avontuur dat levensingrijpend is. En dat geeft stress. En op dat moment kon ik gewoon niet meer rationeel nadenken. Sorry Stijn ( lacht )”

Had je dan zin om de handdoek in de ring te gooien?
“Ik had vooraf een afspraak gemaakt met mijn mama. Ze wou me enkel steunen in dit avontuur als ik haar beloofde om de man in kwestie een eerlijke kans te geven. Ongeacht wie hij is of hoe hij eruit ziet. En ik heb mij aan die belofte gehouden.. Maar ik was me ook bewust dat hij gekozen was door experts en zij dus wel degelijk een match zagen. Ik moest het dus wel een kans geven. Ik herinner mij nog heel levendig het gesprek met Stijn in de wagen op weg naar de trouwzaal waarin we openlijk hebben gepraat en afgesproken om in dit avontuur te stappen zonder enige verwachtingen. En dat is ook onze grootste troef en redding geweest. Die openheid. We gingen steeds in dialoog met elkaar over onze twijfels en onze emoties. Alleen was Stijn iets tactvoller in zijn verwoording dan ik. (lacht)”.

Wat beschouw je als het moeilijkste moment binnen de reeks?

“Het was niet evident om ons werk te combineren met de opnames. Wij gingen beiden nog voltijds werken en dan kom je thuis en staat de cameraploeg op jou te wachten terwijl je graag in de zetel wil ploffen met je jogging aan. Maar de programmamakers willen natuurlijk mooie beelden van een koppel die leuke dingen doen en dan moet je je toch vaak aanpassen. En dat is niet altijd gemakkelijk geweest om te combineren. Het voordeel was wel dat we op leuke plekken kwamen.”

Hebben jullie samen naar de reeks gekeken als het verscheen op televisie?
“Absoluut. En nog heel vaak! En zelfs naar het tweede en derde seizoen hebben we gekeken. En dan zochten onze blikken elkaar vaak op met de boodschap van “Weet je dat nog?”. Uiteindelijk was alles heel herkenbaar en beleef je alles weer opnieuw. En het lijkt ver geleden maar dat is het niet. Amper drie jaar en half. Maar als we nu kijken, doen we dat zelfs met een kritische blik. Vaak zeggen we dan luidop van “Ale, mannen, geef dat een kans. Niet afgaan op de eerste indruk. Gooi die vooroordelen overboord.” We wanen ons psycholoog vanuit onze eigen living. Of noem het ervaringsdeskundigen. (lacht).”

Zou je het aanbevelen aan anderen?
“We hebben al vaak gezegd van DOEN maar dan enkel op bepaalde voorwaarden. Je moet in het concept geloven, heel erg open staan voor het concept en ten derde heel erg sterk in je eigen schoenen staan. Heel veel mensen en zelfs deelnemers onderschatten wat een impact dat heeft op je persoon. Wij waren natuurlijk de proefkonijntjes want het programma was nog in volle ontwikkeling, zeker als je vergelijkt met Australië dat nog meer grensverleggend is.”

Vind je dat de Vlaamse programmamakers elementen moeten halen uit de Australische versie?
“Goh, ik denk dat je de beide landen niet met elkaar mag vergelijken. Het is een andere mentaliteit. Ook in Denemarken, waar het format is ontstaan, is anders. Het is alvast een format die werkt. Daar zijn wij het grootste bewijs van. Maar ondertussen zijn er al wat Blind Getrouwd koppels en baby’s. We houden ook nog contact met elkaar zoals met Nic en Veerle en Evelien en Nicolas. Maar zelfs uit de andere edities hebben we al koppels gezien. In Australië komen wel de deelnemers wekelijks samen om te praten maar ik ben daar niet de grootste voorstander van. Ik had die periode eerder nood aan een babbel met een goeie vriendin of met de experts. Dat vond ik zelfs erg fijn. Wetende dat er professionele hulp klaar stond, was gewoonweg fantastisch.”

Welke levensles heb je overgehouden aan jullie deelname?
“Wij hebben alleen maar positieve dingen overgehouden aan onze deelname. Kijk naar onze gezin nu. We zijn erg blij met ons drietjes en er is nog een kleintje op komst voor september. Maar destijds zijn we ook veel op feestjes gevraagd geweest waar we echt van genoten hebben als koppel. We kregen die periode ook veel leuke comments en zelfs complimenten. En dat doet je persoon wel deugd. Je zelfvertrouwen groeit en je beseft meer en meer dat je er wel mag zijn als persoon. Vroeger had ik ook een resting bitch face – lees diep in mijn gedachten verzonken gezicht – maar dat is heel erg veranderd omdat ik heel gelukkig ben in mijn relatie en Stijn mij veel zachter heeft gemaakt als persoon. Dat is vooral één van de belangrijkste lessen die we getrokken hebben uit onze deelname. Dat je mensen niet mag beoordelen op het eerste zicht en we positiever in het leven moeten staan. En ik hoop dat we die levensles ook gaan doorgeven aan onze kinderen. Want oordelen is zo gemakkelijk. Iets negatief zeggen is zoveel gemakkelijker dan een gemeend compliment geven. Stijn en ik passen dat nu dagelijks toe. We zijn veel milder geworden als we op een terras zitten. (lacht)”.

Zouden jullie opnieuw in het huwelijksbootje willen stappen… maar dan zoals het hoort?
“Onlangs hebben wij een babyborrel gehouden voor onze zoon Victor – genoemd naar de papa van Stijn – waarbij we 120 mensen hadden uitgenodigd. Dat was een fantastische mooie dag waarop Stijn mij verrast heeft met een prachtige verlovingsring. Hij heeft me ook toen ten huwelijk gevraagd waarop ik uiteraard volmondig ‘ja’ heb gezegd maar we geven geen feest meer! (lacht). Alles komt bij ons een beetje omgekeerd. We trouwen voor we elkaar leren kennen, we krijgen kinderen vooraleer we verloofd geraken en we verloven ons achter dat we getrouwd zijn. (lacht)”.

EXTRA EXTRA:  Benieuwd naar het geslacht van hun tweede kindje. Ontdek het snel op Famme.be

Tot slot maakte Nuria nog even tijd voor enkele dilemma’s:

Wat kies je: Iedereen hoort wat jij denkt of jij hoort wat iedereen denkt?
“In teken van mijn beroep zou ik liever zelf willen horen wat anderen denken dan omgekeerd. Dat zou erg handig zijn…”

 Kies je voor een witte Kerst of een romantische Valentijn?
 “Ik prefereer een witte kerst want dat vind ik super romantisch. Met Valentijn doen we bijna nooit iets behalve dan traditioneel een pralinetje eten.(lacht)”